بررسی تطور قشربندی اجتماعی جامعه شهری ایران از دوره ÷هلوی دوم تا دهه دوم نظام جمهوری اسلامی ایران

ساختار قشربندی جامعه شهری ایران در طی دهه 1340 تا 1370 در نتیجه تحولات سیاسی،اقتصادی و اجتماعی دستخوش دگرگونی شده است. لذا هدف در این تحقیق بررسی سیر تطور قشربندی جامعه شهری ایران از دوره دوم پهلوی تا دهه دوم جمهوری اسلامی با استفاده از رهیافت وبری می باشد. بر اساس این رهیافت، ساختار قشربندی اجتماعی جامعه شهری را در3 بعد بهره مندی از ابزارهای فعالیت اقتصادی ، داشتن مهارت و صلاحیت و استفاده از فرصت های زندگی می توان بررسی کرد به این ترتیب ، جامعه شهری ایران در طی این چند دهه شامل شش قشر کارفرمایان، کارکنان مستقل، مدیران و کارمندان عالی رتبه، کارمندان مشاغل علمی و تخصصی، کارمندان امور دفتری و خدمات و فروشندگان و کارگران بخش کشاورزی و تولید بوده است. این پژوهش به صورت تاریخی صورت گرفته و منابع داده های آن آمار سرشماری ده ساله نفوس و مسکن سالهای 1375،1365،1355،1345 مرکز آمار ایران، بوده است. نتایج پژوهش نشان می دهد با وجود برنامه های نوسازی در قبل از انقلاب و برنامه های توسعه در بعد از انقلاب به خصوص در دهه دوم ولی در بین قشر کارفرمایان همچنان مناسبات سنتی تفوق داشته است. کارکنان مستقل این قشر سنتی متوسط اگر چه در دوره پهلوی مورد بی مهری قرار گرفت و دولت در رشد و توسعه آن نقش بازدارندگی داشت ولی در بعد از انقلاب به دلایل متعدد رشد کرده است. اقشار متوسط در این چند دهه به خصوص در بخش دولتی در نتیجه سیاست های گسترش اقشار متوسط دولتی به خوبی رشد کردند تا چرخ های توسعه دولتی را بچرخانند اما در بخش خصوصی که بیشتر کارگران و کارمندان دون پایه در این بخش مشغول به فعالیت بودند رشد نزولی داشته است.